Dla nas planszówki to forma rozrywki, a dla mojej mamy – nauczycielki matematyki – sposób na rozruszanie gimnazjalnych umysłów. Naszą domową pasję do grania przeniosła do swojej szkoły gdzie zaczęła, już nie tylko na godzinach wychowawczych, organizować spotkania z planszówkami dla dziecieków i nastolatków – dlatego bardzo chciałabym żeby Tzolkin trafił własnie do niej, a tym samym do tych wszystkich, których zaraziła planszówkomanią

Osobiście nie przepadam za grami tego typu, ale mój chłopak – dla którego chciałabym wygrać grę, jest mistrzem ekonomii. Nie dość, że jest „o mało co” doktorem nauk ekonomicznych, to uwielbia gry ekonomiczne. Dla mnie ważne jest, żeby gra była wyjątkowo estetycznie wydana – a Tzolkin nie tylko jest wydany z pomysłem, ale i ogromną dbałością o szczegóły. Mieszkamy daleko od siebie on w Gdańsku, ja w Poznaniu, ale zawsze gdy się widzimy staramy się zagrać w co najmniej jedną planszówkę. Tzolkin byłby świetny na nasze wspólne granie ze znajomymi z Gdańska. Chociaż zawsze wybierają gry chociaż trochę ekonomiczne, w tą grałoby mi się też wyjątkowo przyjemnie Co najważniejsze – widzieliście film „Źródło”? Mój chłopak jest jego ogromnym wielbicielem, a oba i Tzolkin, i „Źródło” są przesycone mitologią Majów! Do doskonały prezent dla niego

To była niedziela, pamiętam jak dziś, choć było to przedwczoraj. Tajemnicze spotkanie – ja sam w pubie i ona w pubie sama. Czekała na kogoś, choć ten ktoś nie pojawił, więc przed nią pojawiłem się ja. Zapytałem jak ma na imię. Odpowiedziała. Zapytałem czy zagra ze mną w Patchworka. Zagrała. Zapytałem czy pójdziemy potem do mnie. Nie poszliśmy. Wygrała ze mną.

Chciałabym aby tę grę otrzymał mój ukochany. Ma we wrześniu 30 urodziny i w planach jest zakupienie mu Horroru w Arkham ze wszystkimi dodatkami. Ta dodatkowa gra była by wspaniałym bonusem, zwłaszcza że ukochany interesuje się starożytną mitologią. No i planszówek nigdy za mało.

Ten Tzolk’in wylądowałby u mojego młodszego brata, którego ustawicznie próbuję wciągać w gry planszowe, z lepszym lub gorszym skutkiem. Jak narazie ładne gry fantasy z ograniczoną losowością działają najlepiej. Tzolk’in
Majowie to prawie fantasy: checked
ładna, i ma bajerowe kółka: checked
losowość szalenie ograniczona: checked
A ponadto, jak uda się dzięki Tzolkinowi namówić brata na gry o żywieniu a nie o bitwach, to u mnie w domu czekają gry Rosenberga

Grę podarowałabym mężowi jako wyzwanie, graliśmy w nią u znajomych i o ile on był zachwycony, to ja niekoniecznie. Po powrocie do domu stwierdził: „zobaczysz, jeszcze się w niej zakochasz!”…póki co nie było okazji tego zweryfikować. Chciałabym zobaczyć jego minę na widok mojej osoby z tą grą w ręku i pytaniem:” To jak kochanie, gramy!?”

Hej,
Tzolkina podarowałbym mamie, która w zeszłym tygodniu przeszła na długo oczekiwaną i jakże zasłużoną emeryturę. Jakiś czas temu razem z moją dziewczyną przekonaliśmy mamuś do Magii i Miecza (przypominało jej to Fortunę), Tzolkin byłby możliwością wspięcia się na wyższy poziom. Nie posiadam warunków umożliwiających wysłanie mamy na emeryturę do słonecznej Italii, być może majski klimat Ameryki Środkowej pozwoliłby to w pewien sposób zrekompensować.

Mój synek ma 2 latka 6 sierpnia i Tzolkin powędrowałby do niego bo od najmłodszych lat chce zaszczepić w nim miłość do planszówek i chciałbym by jak będzie starszy mógł już mieć kolekcję klasyków gier planszowych a do takich zalicza się już Tzolkin. Junior Mateusz już przejawia bardzo mocno zainteresowanie planszówkami. Wszelkiego rodzaju karty, pionki, kafle już kolekcjonuje i chce by były wszystkie jego! No cóż chęć do strategicznych, ekonomicznych gier ma we krwi. Tzolkin ma jeszcze fajne zębate koła co dla młodego odkrywcy mechaniki w planszówkach jest dodatkowym atutem.

Z chęcią podarowałbym Tzolkina mojemu kumplowi. To niezwykle inteligentny człowiek, którego ogarniają czarne myśli Może dzięki tej grze przestałby myśleć o głupotach a zaprzągł komórki mózgowe do znacznie przyjemniejszych rzeczy

Dla mego lubego, kochanego, najukochańszego na świecie maniaka gier planszowych, męczącego mnie swoim hobby narzeczonego! Otóż, wielkimi krokami zbliża się nasza pierwsza rocznica zaręczyn (6 sierpnia). Rzecz się działa na Majorce… to było jak w filmie. Poszliśmy do restauracji na kolację, oczywiście nic nie wiedziałam, co się wydarzy.. Miejsce przepiękne, wjazd usłany palmami, a tam kelnerka czekająca z lampkami szampana, czułam się niezwykle… Pospacerowaliśmy wokół restauracji – hotelu, następnie zjedliśmy przepyszną kolację (oczywiście z winkiem)… nic nie wskazywało na to, co wydarzyło się po około pół godziny, zabrał mnie na wybudowany na podwyższeniu basen, a tam wokoło świece dające światło w tą piękną noc. Po krótkiej rozmowie wyszedł niby do toalety zostawiając mnie samą. Własnym oczom nie wierzyłam, kiedy wrócił z pięknym bukietem kwiatów i pierścionkiem! Nadszedł czas oświadczyn, gdzie powiedziałam „TAK”. To było niesamowite!!! Dlaczego to wszystko piszę? Własnie nie sądziłam, że w końcu po 7 latach, to nastąpi i to w takim stylu. Romantyk, że ho ho ho:D Myślę, że dalej musi rozwijać swoje pomysły, a rozwija je grając w gry planszowe! A niech ma grę – TZOLK’IN-a. Dla niego byłaby to niespodzianka, bo jest dodatkowo pasjonatem historii:) I miałby czym mnie męczyć (już się poświecę):D Choć w domu już spora kolekcja, to nadal mu mało i wyszukuje, i wyszukuje…

Chciałabym podarować grę osobie, która odkryła przede mną świat „fantasy”, „sci-fi” i gier planszowo-karcianych. Muszę ze wstydem przyznać że zawsze uważałam filmy tego typu za bajki, a gry planszowe znałam tylko jako monopol, euro business, chińczyk itp. Gdy poznałam tą wspaniałą, inteligentną osobę, która jest otwarta na świat, pogodna, przyjacielska i przede wszystkim cierpliwa – moje życie się zmieniło. Odkryłam nie tylko super książki, które uwielbiam, jak cała seria Bramy Śmierci czy Siewca Wiatru, filmy i seriale jak np. Battle Star Galactica, który stał się moim ulubionym, ale przede wszystkim odkryłam jak można spędzać czas w inny sposób, niż siedząc przed telewizorem – poznałam świat gier planszowych! Dopóki nie spotkałam tej osoby, nie wiedziałam że są takie gry jak Small World, Świat Dysku, Neuroshima Hex itp. Teraz jak o tym myślę to jaka byłaby szkoda nie poznać tak wspaniałego sposobu na spędzanie czasu! Tą niesamowitą osobą, która zmieniła moje życie jest mój mąż. Zbliża się nasza rocznica ślubu i muszę przyznać, że od kilku miesięcy nie graliśmy w gry planszowe i bardzo mi tego brakuje. Pomyślałam, że podarowanie mu tej fajnej gry będzie dobrym początkiem na powrót do tego wspaniałego okresu w naszym życiu

Ja bym grę podarował mojemu bratu, który jest totalnym alienem. Raz czy dwa zagrał w coś z nami, ale zazwyczaj twierdzi, że nie, bo pracuje (jest tłumaczem, choć słabo się tłumaczy!). Może Tzolkin by go sprzed komputera odciągnął, poruszył jego wrażliwe na świat zębatki i wyszedł by w końcu do nas, ludzi, zagrać. I może ciesząc się z takiego trofeum jakim jest ta gra, zacząłby chętniej odkrywać świat planszówek

Przeczytałam niektóre wpisy. Wśród potencjalnych obdarowanych są głównie mężowie, żony, bracia i mamy, o takich najbliższych osobach myśli się w pierwszej kolejności, w sumie nie ma w tym nic dziwnego. Ja jednak pomyślałam o kimś innym, w zasadzie nie jest to nikt mi szczególnie bliski, można powiedzieć że to znajomy od planszówek :). Nie wiem czy Was to ciekawi ale jeżeli tak, to pewnie zastanawiacie się dlaczego oddałabym grę komuś, kogo nie znam za dobrze. Otóż nasza historia zaczęła się kiedy poszłam w pewien odległy już poniedziałek do lokalu w którym grało się w gry planszowe. Nikogo nie znałam, jedyne gry w jakie grałam to monopol i scrabble, ale coś mnie tam ciągnęło. Wiedziałam, że to może mi się spodobać… Byłam nowa, nieśmiała i nie wiedziałam gdzie się podziać w tym lokalu. Wtedy właśnie poznałam osobę którą chce obdarować, przysiadł się, zapytał w co już grałam, dlaczego przyszłam i przedstawił mnie reszcie. Wciągnął mnie w magiczny świat planszówkowiczów. Od tamtej pory jestem w tym świecie, pośród tych ludzi. Znalazłam hobby które uwielbiam. Bardzo chciałabym uhonorować tą osobę bo wiem, że gdyby nie on to wyszłabym stamtąd 10 minut później nie zagadawszy do nikogo i straciłabym szanse na to co dziś jest moją pasją.
ps. tak wiem, że historia miała być zabawna a moja jest raczej sentymentalna, osobiście stawiam na tego kto chce obdarować Tyriona Lanistera

Obdarował bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Obdarował bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Obdarował bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Nie będę specjalnie oryginalny jeśli
powiem, że grę wręczyłbym z szerokim uśmiechem na ustach mojemu
przyjacielowi: Sebastianowi. Panuje między nami typowa, dla mężczyzn
o koszarowym poczuciu humoru, atmosfera – pełna wzajemnych
zaczepek, kuksańców i nieustannych przepychanek słownych. Mój
kumpel w całym swoim jestestwie emanuje zgryźliwością i
złośliwością. Tak bardzo wczuwa się w rolę nadwornego „Samca
Alfa”, że momentami zaczynam wierzyć, iż jest taki w
rzeczywistości. Operując na powyższej tezie dość łatwo będzie
Wam zrozumieć, dlaczego On nigdy nie będzie w stanie okazać mi
wdzięczności – za cokolwiek. Myślę, że obdarowanie go
Tzolkinem może przełamać tą barierę i obrać go ze skorupki w
którą się ubrał i wydobyć tą miłą część jego charakteru. A
warto. Bo jest gościem, dzięki któremu jestem tu gdzie jestem.
Nauczył mnie wielu prostych i nieco bardziej trudnych spraw w życiu,
choć pewnie sam nie zdaje sobie z tego sprawy. Takich ludzi ciężko
obdarować prezentami, bo mało kto uważa, na pierwszy rzut oka, że
powinni dostać cokolwiek.

PS: oby nigdy tego nie przeczytał

Później mówiono, że nadeszła od północy, od wzgórz za kapliczką. Szła pieszo, a objuczonego muła prowadziła za uzdę. Było późne popołudnie, ale mimo to wszystko jeszcze pootwierane, bo ktoś, zaraza, obwieścił w całej krainie dzień targowy…

Na nic mi się to zdało, psia mać, bo chwilę wcześniej całe moje złoto okazało się złotem głupców. Krążący za mną poltergeist, który od kilku dni zawziął się na mnie i mocno spowalniał moją drogę, śmiał się w głos, gdy mijaliśmy
kolejne targowiska i kramy, rzucając mi w tył głowy podrabianymi talarami. – I tak się mnie nie pozbędziesz, nie dasz rady, klecho! Stanąłem na skraju puszczy nieopodal mostu nad Rwącą Rzeką strzeżonego przez Strażnika – Niby czemu, do wszystkich diabłów? – zapytałem mojego prześladowcę, a musicie wiedzieć, że choć jestem mnichem, to wioskowy mistyk, kompletny dureń, poknocił coś przy wróżbach z kości i stałem się Zły.

Zły mnich bez grosza przy duszy, z poltergeistem, który przyczepił się doń niczym łajno ghula (a wiem, co mówię, obuwie musiałem ostatnio wyrzucić) i z tym mrukliwym Kolosem, który niewiele potrafi, poza rozwalaniem w drobny mak wszystkiego, co napotka. Piękna z nas wesoła kompania. – Ostatnie słowo. – powiedział poltergeist. – Tak? – spytałem. – Nie mogę kłamać o Twoich szansach, ale… masz moje poparcie. – powiedział poltergeist. Dzięki – odpowiedziałem – Nie dziękuj, to dlatego, że sam chcę się od ciebie uwolnić – odrzekł poltergeist, znów rzucając we mnie fałszywym talarem. Świetnie.

Byliśmy już przed samym mostem, gdy w oddali zobaczyłem ją. I nagle jakieś zaklęcie sprawiło, że nie mogłem się ruszyć. Usłyszałem głos Strażnika, przemawiającego w starożytnym, niezrozumiałym języku: – Juu’ sxal neaut pahz! – poniosło się po całej okolicznej Krainie Zewnętrznej. Tymczasem czarodziejka wymamrotała kolejne zaklęcie, puściła muła i ruszyła do przodu, trzymając w górze miecz, większy od niej samej. Zaraza – pomyślałem – to ten miecz miałem kupić, zanim dostrzegłem, że moje złoto to wart nie więcej od mego odzienia tombak.

Strażnik wywijał nad głową młyńce i po chwili rzucił się na czarodziejkę, lecz od razu widać było, iż wynik jest przesądzony, jakby jakoweś czary sprawiały, że jego siła mniejsza była o ponad sześć funtów, niźli czarodziejki. Zaprawdę powiadam wam, bitwa to była straszliwa, wilcy wnet zaczęli ujadać w zaroślach na dźwięk trzeszczących kości wojujących, które co raz padały na ziemię. Wreszcie oto Strażnik wykonał zwód, fintę i unik, myśląc że zdąży zadać decydujący cios. Nie zdążył. Raniony srodze w udo padł na kolano. – Ayil bb’i bheackke! – zdążył jeszcze krzyknąć, a most stanął przed czarodziejką otworem. Czarodziejka obejrzała się za siebie, złapała muła za uzdę i ruszyła naprzód siebie, gdy wtem most rozstąpił się przed nią i wpadła…

Eee, no dobra, poniosło mnie, może nie do końca tak wyglądała pierwsza rozgrywka w Talisman: Magię i Miecz mojej dziewczyny, dziś narzeczonej, ale fakt faktem, że ja byłem złym mnichem, do którego przyczepił się poltergeist, natomiast ona wpadła… po uszy w zainteresowanie grami planszowymi. Chociaż nie była do tego przekonana, to za moją namową udało się, a dziś jej ulubioną planszówką jest Cywilizacja: Poprzez wieki. Za dwa tygodnie ma urodziny, a ja aktualnie szukam pracy, więc proszę, Board Game Girl, pimp my gift

Obdarował bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Obdarowałbym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Jakiś czas temu, całkiem niedawno
rzecz się zadziała niesamowita!
Mój chłopak Artur (od pięciu lat mam go Emotikon wink )
padł na kolana z pierścionkiem i pyta:

„Ma Ewelinko! Jesteś mym cudem!
Jeśli się zgadzasz, skiń proszę głową.
Czy mogę zostać Twym Królem Arturem,
a Ty zostaniesz moją Królową?”

Uszczęśliwiona jak nigdy dotąd
krzyknęłam „Tak!”, a w oku miałam łzę.
Zerwał się wtem, wybiegł! Wołam ” Ty dokąd?? ”
A on: „Jak- dokąd? Bookować ślubu datę!”

Wszystko ustaliliśmy: kościół, wesele, datę,
nawet podróż poślubną do bardzo ciepłych krajów!
A z okazji zaręczyn dla mego Króla Artura pragnę,
by miał swoje własne królestwo- w „Tzolkinie” królestwo Majów!

Obdarował bym nie osobę, a organizację.
Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono
miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie
50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich
biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne
darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam
ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie
dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla
ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Obdarował bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW!

Hmm, podarowała grę Tomaszowi dzięki któremu zaczęła się moja przygoda z
planszówkami. Pewnego dnia razem z dziewczyną zaprosili nas do siebie
na planszówkowego sylwestra i pomyśleliśmy – CZEMU NIE w chińczyka,
monopol bardzo lubiliśmy grać w dzieciństwie i tak rozpoczeliśmy
naszą 3 dniową przygodę z planszówkami. Żegnając się z gospodarzami
dostaliśmy planszówkę „Wilki i Owce” i słowa na drogę – niech kolekcja
się powiększa. Od tak – pewnego dnia nasza przygoda się zaczęła, póżniej
kolekcja rosła. Zaczęło się zabieranie planszówek na imprezy, do pracy i
tak sami zaczęliśmy zarażać innych. I pewnie każdy z nas ma taką osobę
dzięki której jego przygoda się zaczęła – i takie osoby należy
wynagradzać tym co najfajniejsze – kolejnymi planszówkami !

Szanowne Panie, Szanowni Panowie
podarować grę chciałbym pewnej osobie.
Jest mała, jest kochana
gramy razem nawet i do rana.

Choć niepozorna jest z niej dziewczyna
na planszy nieźle sobie poczyna.
Wygrać w Slavikę to dla niej trud żaden
przekonał się o tym nawet Bin-Laden.

W gry ekonomiczne idzie jej gorzej
więc ćwiczy i ćwiczy o każdej porze.
W nową grę zagrać to będzie wyzwanie
niech dalej ćwiczy! Takie mam zdanie.

Historią Majów jest zainteresowana
więc gra jest dla niej jak najbardziej wskazana.
Wkrótce okazji kilka jest na raz
prezent dla żony będzie jak znalazł.

Zdaniem kończącym prosić bym chciał
prześlijcie Tzolkina to żonie dam !
Dziękuję za szansę i pozdrawiam serdecznie
na finał konkursu czekam w domu grzecznie !

Obdarowała bym nie osobę, a organizację. Planszowe Tychy to świetna inicjatywa, która łączy niemałe grono miłośników planszówek. Na cotygodniowe spotkania przychodzi regularnie 50 osób, a fanpejdż polubiło już ponad 600! Działają non profit, a ich biblioteczka poszerza się o gry wygrane w konkursach i ewentualne darowizny. Dlatego własnie to im podarowałbym T’zolkina, bo wiem, że tam ta gra będzie wykorzystana w 200%, a skorzysta z niej nie jedna, nie dwie osoby, a naprawdę spora grupa graczy. Bo robią to z pasji i dla ludzi! T’ZOLKIN DLA PLANSZOWYCH TYCHÓW